Βασικός στόχος κάθε νευροχειρουργικής επέμβασης είναι η μέγιστη εκτομή (αφαίρεση) της βλάβης του εγκεφάλου ή του νωτιαίου μυελού, ελαχιστοποιώντας παράλληλα τον κίνδυνο εμφάνισης νέου νευρολογικού ελλείμματος.
Η εμφάνιση ενός νέου νευρολογικού ελλείμματος μπορεί να οφείλεται είτε σε άμεση προσβολή του εγκεφαλικού φλοιού που κείνται πέριξ της βλάβης, είτε στην προσβολή της λευκής ουσίας στο βάθος της βλάβης.
Κεντρικό ρόλο στην ελαχιστοποίηση της νοσηρότητας των νευροχειρουργικών επεμβάσεων αποτελεί η κατανόηση, από πλευράς ανατομίας και φυσιολογίας , της σχέσης της νευροχειρουργικής βλάβης με τον πέριξ ευγενή εγκεφαλικό ιστό.
Στη σύγχρονη διαγνωστική και θεραπευτική της νευροχειρουργικής, πλειάδα μεθόδων έχει αναπτυχθεί με στόχο το παραπάνω.
Αυτές οι μέθοδοι (επεμβατικές και μη επεμβατικές) , που μπορούν να προσφέρουν πληροφορίες στο νευροχειρουργό όσον αφορά τον ανατομικό εντοπισμό διαφόρων εγκεφαλικών λειτουργιών (λειτουργική χαρτογράφηση) όπως είναι η κίνηση, η αίσθηση, η ομιλία και μνήμη, αποτελούν το αντικείμενο της ενότητας αυτής και θα αναπτυχθούν διεξοδικά παρακάτω.